WPROWADZENIE

*Kraków , około godziny 18 *
    Marina Moss . Z pozoru zwykła nastolatka , aczkolwiek każdy wie , że niezwykła . Jej środek wypełniało szczęście . No właśnie dobrze , że użyłam czasu przeszłego . WYPEŁNIAŁO ...
    Wigilia coraz bliżej , ale ja nie umiem skupić swoich myśli na niczym innym jak tylko na wydarzeniach z tego feralnego dnia . Ich dotyk , ich oddech , ich zapach . To wszystko sprawiło , że nie umiem patrzeć na siebie w lustrze . Nienawidzę swojego ciała , nie umiem na nie patrzeć bez tej potwornej pogardy w oczach .Nie chcę tego dłużej znosić . Powolnym krokiem odeszłam od lustra i wyjęłam żyletkę z szafki mojej toaletki . To jedyne co chcę teraz zrobić . Moje brudne ciało nie zasługuję na coś lepszego .
    Fala bólu zalała moje ciało , ale to nie powstrzymuję mojego umysłu który nakazuję robić swoje . Wbiłam ostrze coraz głębiej . Z mojego środka wraz z krwią wypływa cały ból , który tłamsiłam w sobie od tamtego dnia . Już miałam zadać sobie kolejne głębokie ukucie kiedy mój wzrok szczęśliwym trafem powędrował na szafkę nocną na której obok różowego zeszytu stało zdjęcie . Moje zdjęcie z dziadkami . Obejmujący mnie mężczyzna dawno przekraczający 60 od zawsze obdarzał mnie delikatnością i ciepłem jakiego nikt nigdy nie dostanie od nikogo . Sprawiał , że czułam w środku przemarsz szczęśliwych motyli które najgłośniej jak się da krzyczą "Marina , jesteś szczęśliwa ! ". Babcia trzymająca w dłoniach talerz z moimi ulubionymi cynamonowymi ciastkami wigilijnymi . Dookoła śnieg , a obok tych dwóch aniołów stoi 5 letnia dziewczynka , tylko dlaczego ja jej nie poznaję ?
    Nie poznaje jej dla tego , że to nie jest Marina Moss . To jest całkiem obca mi osoba która odeszła ode mnie wraz z całym ciepłem jakie posiadałam . Teraz jestem jakimś pieprzonym wymacanym przez 2 obleśnych facetów człowiekiem , ale mimo to coś dalej pozostało niezmienne ....
    Miłość do tej dwójki ukrytej za szkłem ramki na rodzinne fotografię , miłość moich dziadków (włącz to )
    Szybkim , a zarazem najbardziej bolesnym ruchem wyjęłam ostrze z nadgarstka . Wiedziałam , że jeśli dłużej pozostanę w Polscę , nie dam rady . Chwyciłam różowy zeszyt i wyrwałam z niego kartkę . Napisałam list . Przeprosiłam za to co robię i prosiłam o jedno "nie szukajcie mnie , odezwę się pierwsza"
    Z dna szafy wyciągnęłam torbę i po kolei wkładałam do niej ubrania , kosmetyki i inne najpotrzebniejsze rzeczy . Aparaty , laptopy  , ipody , wszystko co mogłabym w razie potrzeby sprzedać . Spokojnie wszystko było moje więc nie jestem żadną złodziejką . Zabrałam pieniądze które oszczędzałam na swoją 18 . W ostatnie wolne miejsce wcisnęłam album , album mojej rodziny . Bo mimo tego , że nie będzie mnie przy nich , nigdy o nich nie zapomnę . Teraz będzie im lepiej prawda ? Nie będą musieli patrzeć na moją przygnębioną twarz i obwiniać się za zadarcie z tą cholerną mafią .
    Chcecie wiedzieć co zrobiłam ? Tak , zabukowałam bilet ... uciekam do Londynu ....

___________________
To jest wprowadzenie , żeby w 1 rozdziale , nie opisywać szczegółów tylko od razu akcję w Londynie .Proszę dajcie mi szansę i uwierzcie , te opowiadanie się sprawdzi , musicie mi tylko zaufać :*
Marina M.