Rozdział 8.

    Słysząc ciche szepty leniwie podniosłam swoje ciało . Tak to już dziś . Wigilijna kolacja nadchodziła wielkimi krokami , i nie ukrywam , że bardzo się stresowałam . Bałam się swojego spotkania z Zyanem . Wielkie ostrze tkwiło w moim brzuchu i poruszało się za każdym razem kiedy o nim myślałam . Podeszłam do lustra które znajdowało się w łazience . Spojrzałam samej sobie głęboko w oczy i obiecałam sobie , że dziś nie będę bronic się przed niczym . Będę pewną siebie Mariną , odpinając od siebie przypinkę zgwałconej dziewczyny która nie zasługuję na szczęście .
    Od rana po kuchni napięcie chodziła P.Katie wypatrująca kogoś w oknie . Zapewne , tak jak ja , wyczekiwała swojego ukochanego wnuka .
    -Coś się stało? -Zapytałam w troską w głosie P.Katie.
    -Ahh , dziś po raz pierwszy od bardzo dawna spotka się ze swoim synem. Orlando to tata Zayna . Nie rozmawialiśmy ze sobą już bardzo dawno , ale to moja droga już odrębna historia .
    -Do 16 mamy czas-powiedziała szczerze jak zawsze uśmiechając się , popijając przy tym łyk zaparzonej wcześniej kawy .
    Kobieta podeszła do mnie bliżej i perfekcyjnie zmieniła temat . Po chwili namysły i chwilowym oburzeniu przestałam być zła , a to tylko dla tego , że słowa które usłyszałam były zapewne najpiękniejszymi jakie w życiu słyszałam .
    -Myślałam , że nigdy nie odzyskam wnuka , nie myśląc oczywiście o synu. Myślałam , że do końca swoich dni będę samotną kobietą , szukając szczęście w brazylijskich telenowelach . Pewnego dnia zapukałaś do moich drzwi i odmieniłaś mój los. Znamy się tak krótko a ja mentalnie czuję , że dałaś mi tak wiele szczęście . Chciałam Ci za to serdecznie podziękować .- powiedziała kobieta wskazując gestem dłoni na mężczyznę w podeszłym wieku . Był to brunet i pięknej burzy loków na głowie .
    -Chcielibyśmy - powiedział niskim głosem KTOŚ - Marina ? - zapytał szarmancko całując moją dłoń.
    Rozpływałam się na stojącą . Jego perfumy przyjemnie drażniły moje nozdrza , a gładki dotyk skóry przyprawił mnie o dreszcze .
    -Tak , a Pan to?-zapytałam zbierając resztę zdrowego rozsądku .
    -Orlanod , syn tej uroczej kobiety - powiedział czule całując czoło P.Katie .

    A więc to jest ojciec Zayna ?! Doskonale znałam tą twarz . Pamiętam ten dzień kiedy wraz z mamą napięcie czekałam na werdykt . 20.05 , gala oskarów i On . Sam . Szarmancko odbiera nagrodę i mówi skromne "dziękuję".

    -Tata Zayna?-zapytałam ... zalotnie? Sama nie wiedziałam co dzieję się z moim ciałem.     Mężczyzna podszedł do marmurowej ściany . Oparł o nią swoje doskonale wyrzeźbione ciało i z grymasem na twarzy odpowiedział : - Tak ten młodzieniec to mój syn .

     Nie rozumiałam reakcji "Orlanda" aczkolwiek nie powinnam wnikać w ich relację .
    -Skoro już się poznaliście- dokończyła P.Katie - to czas na małe podsumowanie.
    Patrzyłam na stojącą przede mną dwójkę i czekałam na jakąkolwiek reakcję .
    -Chciałbym Ci bardzo serdecznie podziękować za to , że opiekujesz się moją mamą - powiedział wyjmując z kieszeni swojego płaszcza kopertę o dziwo nie z pieniędzmi a z... zaproszeniem na weekend do Sydney .

    Byłam w tak wielkim szoku , że nie potrafiłam z siebie wydusić nawet głupiego "nie trzeba było". Patrzyłam na zaproszenie na którym widniało zdjęcie wspaniałego jachtu . Podziękowałam bardzo , ale to bardzo mocno za moją "nagrodę" i po chwili zapoznawczej dyskusji wszyscy wzięliśmy się do pracy . Wszyscy oprócz Zayna .
    -Zayna nie będzie?-zapytałam nie śmiało Orlando, przecież to jego ojciec.
    -Zayn zapewne pojechał bo Periie.-powiedział układając potrawę której nazwy nie jestem w stanie wymówić na białym talerzu .
    Jaką do cholery Perrie ?!Głęboko oddychając rozważałam wiele możliwości . Przecież ani P.Katie , ani Zayn nigdy nie mówili o tym , że jest ... jak by to ująć .. "wolny"?Moje usta przyjemnie drgały a ciało zalała fala zimnego potu . Tak bardzo chciałam wierzyć w to , że zjawi się tu za minutę , o tu dokładnie w tych drzwiach z kotem dla P.Katie , mnóstwem prezentów , podejdzie do mnie czulę całując zimny policzek i powie zwyczajnie dla mnie urocze "Hej".
    *3 godziny później, Wigilijna kolacja*
    Moje kasztanowe włosy delikatnie opadały na ramiona . Paznokcie pokrywał czerwony lakier , a twarz rozświetlał naturalny makijaż . Perfekcyjna kreska rysowana jakąś godzinę dodawała mi szyku . Zdecydowanie właśnie tak chciałam dziś wyglądać.

     Odkryte ramiona przykryłam czarną marynarką i uwalniając piękny zapach z flakoniku z perfumami udałam się na kolację .
    Powoli schodząc ze schodów wsłuchiwałam się w rozmowy prowadzone przy wigilijnym stole .
    -Tak też się bardzo cieszymy.
    Zayn . To był Jego głos . Wiedziałam , że przyjdzie , ale mimo to w duszy modliłam się , żeby tego wieczoru był sam .
    Przekraczając próg , z gracją weszłam do salonu . Czułam na sobie ich wzrok , lecz nie to mnie peszyło . Zayn z piękną blondynką siedzący obok siebie . Ona- promienna skóra oraz typowy banan na twarzy . On-jakiś taki smutny? Przygnębiony , okryty wstydem . Zdecydowanie tak . Na jego twarzy widniał wstyd .
    -Zapraszamy - powiedział Orlando odsuwając krzesełko od stołu . Tego wieczoru miałam siedzieć obok niego- Pięknie wyglądasz -szepcząc do ucha usiadł na swoim miejscu .
    Czułam się skrępowana . Czerwone rumieńce gościły na moich policzkach .
    -Z pewnością Marina dała by radę usiąść sama . To wolny kraj , może dałbyś Jej wybrać miejsce spoczynku ... Tato?- powiedział z pogardą w głosie Zayn .
    -Zajmuj się tym czym musisz , dobrze ... synku?
    Zayn chciał upokorzyć swojego ojca , ale to Orlando pokazał jego niedojrzałość podkreślając słowo "synku".
    P.Katie wygłosiła swoją uroczą mowę wigilijną , nie przedłużając oczywiście , bo jeszcze tego wieczoru miałam lecieć do Polski . Swoją drogą nie wiem jak znosiłam tak wielki stres bez tradycyjnego bólu brzucha.
    Każdy chwycił kawałek opłatka , i zaczął podchodzić do wybranej przez siebie osoby . Jako pierwszy podszedł do mnie Orlando . Ujął moją kruchą dłoń w swojej , i patrząc w oczy powiedział "Chciałbym życzyć Ci szczęścia , oraz dużo dużo miłości która będzie rozweselała każdy twój dzień Marino"
    Czule całując mój policzek odgarnął kosmyk włosów z mojego ramienia . Zaciągnęłam się jego zapachem mówiąc skromne "dziękuję". Życzyłam mu pogody ducha oraz tych wszystkich miłych przygód . Tak nie było w tym nic wyjątkowego , ale patrząc w oczy taty Zayna nie byłam w stanie wymyślić niczego racjonalnego .
    Następna w kolejce była moja ukochana staruszka . Pani Katie mocno mnie przytulając powiedziała do ucha "po prostu bądź" . Ze łzami w oczach powiedziałam "obiecuję , że będę już na zawsze" . Jak można zżyć się z kompletnie obcą osobą aż tak mocno ?! Możecie mi to wyjaśnić ? To dla mnie jakiś nie pojęty Hogwart.
    Czas na kobietę w lśniących blond włosach . No pięknie ... Zayna zostawiamy na koniec .
    -Szczęścia , myślę , że to będzie dla Ciebie najlepsze - powiedziała o dziwo szczerze . Czule mnie przytulając podeszła składać życzenia Pani Katie.
    Zayn niepewnie do mnie podszedł .
    -Nie wiem co powiedzieć - wydusił
    -Jesteś z Periie?- zapytałam przyjaźnie , a On chyba nie takiego pytania się spodziewał.
    -To otwarty związek , nic wielkiego. Chciałem Ci życzyć dużo miłości i szczęścia . Jesteś wspaniałą osobą i myślę , że w pełni na to zasługujesz - powiedział całując kącik moich ust . Jego wargi delikatnie musnęły lewą stronę moich ust . Zaszokowana całą sytuacją , ze łzami w oczach powiedziałam "Perrie to wspaniała dziewczyna , nie zepsuj tego" . Boże Marina idiotko coś ty najlepszego zrobiła ?!
    Kolacja przebiegała pomyślnie . Każdy zadowolony , bynajmniej tak miało wydawać się Pani Katie . Przecież to wszystko dla niej . Pierwsza gwiazda już dawno była na niebie . Ja dostałam swój prezent wcześniej , ale nie obeszło się bez ręcznie uszytego swetra Pani Katie , oraz ramek z naszymi zdjęciami na których widniałam Ja i ... Zayn ubierający choinkę .
    Wybiła 19 , a mój samolot odlatywał o 20.30 . Odnosząc stertę papierów dekoracyjnych do kuchennego kosza oparłam się o blat i wypiłam lampkę stojącego tam wina .
    -Chyba nie myślałaś , że puszczę Cię do Polski bez specjalnego prezentu ?
    Napięcie się odkręciłam i zobaczyłam stojącego w drzwiach Zayna . Podszedł do mnie bliżej i upewniając się , że nikogo nie ma ujął moje policzki w swoich ogromnych dłoniach .
    -Przepraszam za dziś - powiedział patrząc mi w oczy . Zaczęliśmy się nachalnie całować . Jego dłonie błądziły po moim ciele . Naglę z kieszeni swojego płaszcza wyjął pudełeczko przypominające pandę , mówiąc ciche "proszę".

     Ujęłam pudełko w dłoni i delikatnie je otworzyłam. Moim oczom ukazał się piękny pierścionek z sercem wykonanym z diamentu . Szybko włożyłam go na palec i spojrzałam w brązowe oczy chłopaka.
    -Co my w ogóle robimy ? W salonie siedzi Perri , ja za chwilę lecę do Polski a Ty ? zostajesz tu , z nią .
    -Chciałbym jechać z Tobą , ale...- i tu głos chłopaka przycichł bo do kuchni wszedł Orlando.
    -Marina gotowa do drogi ? - zapytał przepychając Zayna , tak by znajdował się jakieś 2 metry ode mnie .
    -Ja ją odwiozę - powiedział groźnie Zayn .
    -Nie ma takiej potrzeby synku . Pozwól ,że przy takiej pogodzie Marina powierzy swoje życie doświadczonemu i starszemu kierowcy - odparł Orlando podając mi mój płaszcz.
    Na twarzy Zayna pojawiło się zaszokowanie zachowaniem własnego ojca , ale nie byłam w stanie go obronić , nawet w własnej głowie . Byłam tak zdenerwowana . Czułam na palcu pierścionek . Kształt serca . A moje serce ? Odbiera mi jakaś chora sytuacja , która nie pozwala mi na bycie z Zaynem . Idiotko ! O czym ty w ogóle myślisz ? Przecież On nigdy nie powiedział , że chcę z Tobą być...
    -W takim razie ja pójdę się pożegnać - powiedziałam wiążąc na szyi szalik .
    Orlando chwycił moje walizki i wstawił je do swojego czarnego Land Rovera .
    Pani Katie wyściskała mnie najmocniej jak potrafiła i skrupulatnie sprawdziła czy wszystkie guziki od płaszcza zostały zapięte . Byłam jej małą wnuczką , i szczerze ? Bardzo mi to odpowiadało .
    Periie delikatnie mnie uścisnęła i życzyła mi szczęśliwej podróży oraz kazała pozdrowić rodziców .
    Nigdzie nie widziałam Zayna , więc postanowiłam wyjść , bo przecież nie mogę na niego dłużej czekać .
    Periie z Panią Katie zostały w salonie i wtedy na swojej szyi poczułam ciepły oddech chłopaka . Zayn czule pocałował moje czoło i kazał odezwać mi się od razu po powrocie . Z tym , że ja chyba nie chciałam do niego dzwonić . Nie czułam od niego tego bezpieczeństwa jakie wtedy czułam przed domem . Zawiódł mnie . On i Perrie to zgrany duet a ja nie chcę wywracać żadnego życia do góry nogami .
    Nie odwzajemniając pocałunku zatrzasnęłam za sobą drzwi zostawiając zaszokowanego Zayna w korytarzu białego domu .
    -Gotowa do drogi ? To zapinamy pasy - powiedział Orlando uroczo się uśmiechając .
    Siedząc w samochodzie rozmawialiśmy bez końca . O naszych zainteresowaniach , ulubionych artystach . Czułam się przy nim tak swobodnie i bezpiecznie . To zapewne przez tą różnicę wieku . Był moim tatą za którym bardzo tęskniłam . Tylko jeszcze wtedy nie wiedziałam , że obdarzenie Orlanda jakimikolwiek uczuciami to mój gwóźdź do trumny .
    Kiedy podjechaliśmy pod lotnisko , Orlando wystawił moje walizki i odprowadził mnie aż do samej bramki kontrolnej . Czule przytulając mnie na pożegnanie powiedział "wiesz ? Myślałem , że moja mama ma jakąś wybujałą wyobraźnie  , ale ty faktycznie jesteś magiczna" . Lekko się uśmiechnął i nie czekając na odpowiedź poszedł w stronę wyjścia.
    Uśmiechnęłam się sama do siebie , bo czułam jak mnie adoruję i obdarza swoim zainteresowaniem . To było wspaniałe uczucie . Z pewnością wyleciałam z Londynu bardzo szczęśliwa , i mam nadzieję , że kiedy wrócę będę równie zadowolona . Jednak przede mną jeszcze najgorszy z przygotowanych dla mnie sprawdzianów . Wejście do domu w którym tak naprawdę wszystko się zaczęło ...

__________________________________________
Nie to nie jest Prima Aprilis <3 Dodałam rozdział i OBIECUJĘ robić to regularnie , ale może najpierw małe wytłumaczenie . Otóż bardzo długo szukałam natchnienia . Jakiegoś dobrego wątku i z pewnością stwierdzam , że znalazłam . Bardzo dziękuję wszystkim komentującym ostatni rozdział i dziękuję za już 93 obserwatorów <3 Kiedy już chciałam wrócić do pisania kolejnym powodem by zostawić was w niepewności było rozczarowanie które utwierdziło mnie w tym , że nie powinnam pisać bo po prostu się do tego nie nadaję . Nie wiem jak jest naprawdę , ale bardzo się ciesze , że zebrałam w sobie siły , których ostatnio miałam bardzo mało i wróciłam do was . Mam nadzieję , że nadal tu jesteście !
Marina M.